Leren ‘loslaten in verbondenheid’
Jongeren tussen 13 en 21 jaar Jongeren in deze leeftijdsperiode maken grote veranderingen door met invloed op hun sociale, emotionele, fysieke en seksuele ervaringen. Therapie voor pubers en adolescenten houdt rekening met deze ontwikkeling. Het is de overgangsperiode tussen kindertijd en volwassenheid. Jongeren komen in veel nieuwe situaties terecht die ze als lastig kunnen ervaren en waardoor ze minder goed in hun vel kunnen komen te zitten. Ook in de thuissituatie kunnen verzwarende omstandigheden een rol spelen zoals bijvoorbeeld bij een scheiding van de ouders. Dit kan invloed hebben op hun zelfvertrouwen, stemming en gedrag. Enerzijds is er de behoefte om meer zelf te doen anderzijds is de steun van ouders ook nodig. Jongeren hebben de behoefte zich gehoord en gezien te voelen op een manier die recht doet aan hun leeftijd en persoon.
Gezinsgesprekken helpen In deze leeftijdsperiode is het de ontwikkelingstaak van ouders en jongeren om elkaar te leren loslaten. De afstemming tussen ouderlijke zorg en behoefte aan vrijheid en zelfstandigheid van de jongere is niet altijd gemakkelijk. Vanuit een gevoel van veilig verbonden contact met ouders kunnen jongeren gemakkelijker nieuwe stappen zetten. Ze ontwikkelen meer zelfvertrouwen en leren op eigen benen te staan. Steun, wederzijds vertrouwen en respect zijn hierbij belangrijk.
Bij conflicten tussen ouders en jongere kunnen gezinsgesprekken helpen om elkaar beter te begrijpen en in gesprek te raken over een betere manier van omgaan met elkaar. Jongeren kunnen om diverse redenen ook de behoefte aan individuele therapie hebben. Het kan ze helpen om in contact met een neutraal iemand zich beter uit te kunnen spreken. Bijvoorbeeld bij
- het verwerken van verlies (bijv. na een scheiding van de ouders)
- bij het ontwikkelen van hun eigen identiteit
- problemen in contact met een (stief-)ouder
- sterke mate van onzekerheid
Therapie met jongeren is vaak een combinatie van individuele gesprekken en gezinsgesprekken.